Kabuk tutan yaralar…

İçimde biriktirdiklerim gün yüzüne çıkmak için çaba sarfetselerde içeride kalmaya devam edecekler… Evet içimde biriktirdiklerimi kabuk tutan yaralar misali geçmeye başlamışken olaylar yaşananlar yaşanmışlar kanatır… Süzülen acıdan başka bir şey değil…  Hani bazen uyumak istersin gözlerini kapatıp… Olanlara daha fazla seyirci olmamak adına… busefer hepten kapatmak gerekli sanırım gözleri… Kapattığında görmek istediğinin rüya değilde gerçek olmasını düşlersin… Uyanmak istememek sanırım bu yüzden olsa gerek… Rüyalarda acılar hissedilmezmiş… Rüyalar çoğu zaman mutlu sonla bitermiş… Sonların çoğu zaman kötü bittiği bir zamanda iyi son aramak sanırım çölde su bulmaya benzer… Benzersiz bir deneyim gibi… Aslında bunun bir veda olaması gerekiyordu açıkçası… Vedadan çok iç kanatma gibi bir şey belkide bu…  şiddetli olan bir baş ağrısı gibi… Sana dair o kadar çok şey varki içimde veda edemiyorum işte anla… Ne senle yaşanıyor nede sensiz… Sadece şuna ihtiyacım var sanırım gözlerimi kapadığımda gördüklerimin bitmemesine… Gözlerimi kapadığımda açılmamasına… Bu rüyanın sürmesine…