bir adamın ruhu gider aslında…

Polyannacılık oynuyordum bunu kabul ediyorum… Çoğu insanında bunu anladığını biliyordum aslında. Beni mutlu eden buydu iyimser olmak. Kötü bir şey mi? Sanırım evet kaybettiğiniz ruhunuz aslında. Kandırdığınızda. Kalp burada acı çeken ve acıyan taraf. Onun acısı ruhu ele geçirir. Bir melankoli bir ağır travma yaratır vücutta. Bunun sebebini açıklamak aslında oldukça zor. Bunun sonunun ne olacağını kestirmekte zor. daha önce yaşadıklarım şuanda yaşadıklarımın özeti bir parçası gibi… sadece kişiler farklı senaryolar aynı… mekanlar farklı… daha önce bu filmi izlemişsin havası var… ama yinede izliyorsun işte yine aynı sahnelere ağlıyorsun yine aynı sahnelere gülüyorsun işte… umut aslında insanın en kötü düşmanı… kendini kandırmanın farklı bir türü… ve bunda da oldukça başarılı… bu kandırmacanın biri de olacakları bildiğin halde sonun ne olduğunu bildiğin halde gitmen… acıyı görüyorsun ama acı çekmekten de kalmıyorsun…bir eşik vardı geçmeye korktuğum sanırım bu korkumu yendim… çektiğim çizginin ötesine adımımı attım… şimdiki adım ise arda kalan adımı yanına çekmem… bunu yapmak bu saatten sonra zor olmasa gerek… artık paylaşım yok… artık yazı yazmakta yok… bir adamın ruhu gider aslında sessiz sedasız… sadece gidişini görürsün  artık durdurman olanaksız… olmayacağını bile bile neden zorlarsın ki… neden peşinden sürüklersin ki kendini onun ardından… aşk işte bu gözün bir şeyi gördürmez sana… nitekim görmedi de… inandığım doğruların artık doğru olmadığını aslında gerçekten olduğum kişinin de sanırım iyi olmadığını gördüm… artık başka olmayacak…