Geç kaldığın an...

aslında insanların inanılmaz bir dünyası vardı her genç dönemlerinde... bir çocukken mesela inanılmaz bir hayalperesttir... o dünya o kadar güzeldir ki heyecanlıdır heyecanlıdır her şey... biraz büyüyüp okul çağına geldiğinde hayaller umutlar bir parça azalır... buna etken genellikle insanların birbirleri ile sokulan yarıştan dolayı olur... biraz daha büyüdükten sonra lise ve üniversite dönemlerinde bu sefer de diğer bir yarış başlar... hayatını büyük ölçüde şekillendirecek olan aslında hayatının yarısını geçmiş olan hiçbir gelecek kaygısı olmayan dönemden gelecek kaygısı olan bir döneme... istediğin gelecek olsun diye çabalarsın... bu çabanın sonucu genelde hep hüsran ile biter... istemediğin gelecek çıkar hayatına.... çocukluktan bu yana kurulan o dünya o kadar küçülmüştür ki elinde pek fazla bir seçenek kalmaz.... içindekileri iyi kullanmak istersin fakat mutluluğun yarısı artık geçmişte kalmıştır... o sıra hayatını biriyle birleştirirsin... o kişi ya senin bütün hayallerini tekrardan süslemeye başlar yada hayallerin yavaş yavaş tüketmeye başlar... bazen olmak istediğin kişiden daha çok olmak istemediğin kişi haline gelirsin.... kurulan büyük bir dünya küçük bir sokağa indirgeniyor zamanla... bakış açısı giderek küçülür küçülür... hele hele belirli bir yaşa geldiğinde aslında istediğin pek bir şey kalmaz bir parça huzur dışında... yaptıkların yaşadıklarının mahkemesini yaparsın.... çünkü yapacak başka bir şeyin kalmaz... ne geriye gidip onlarla tekrar yüzleşe bilirsin nede onlara bir çözüm bulabilirsin... aslında yaptığın mahkemede kazan taraf sen olduğunda artık huzur içinde ölebilirsin ama kaybedersen acı içinde ölürsün...... dünyada bir tek sensin kendini en iyi anlayan en iyi bilen... neyin iyi olduğunu yada neyin kötü olduğunu zaten yaşadığın tecrübeler ile bilirsin... ama bilmediğin belkide bilemediğin bazı şeyler için ne kadar geç kaldığın dır....