Düşümden arda kalan aklımdaki fotoğraflardan cebimdeki kelimelere…..

bazı insanlara göre mutsuzluğun umutsuzluğun boş yere... bazı insanlara göre sen boş yere üzülüyorsun.... bu yüzden seni anlamıyorlar...  anlamak istemiyorlar... başkasının mutsuzluğunu kendilerine geçmesinden korkuyorlar.... bu kadar benciller işte.... her şey de olduğu gibi yine herkes kendini düşünüyor.... dünyanın kanunu bu olmuş sanki.... aslında biraz anlamaya çalışsalar... ya da onuda geçtim... daha kolayı var aslında... onlar için çok kolay olacak ama diğer taraf için belki de hayatını kurtaracak bir şey... sadece bir omuz verse sorgusuz sualsiz... sormasa ne olduğunu ne bittiğini... sadece ortak olsa hüznüne acına sorgusuz sualsiz... sadece bir omuz verse.... sadece bir omuz....

aslında en çok bu halimi seviyorum ben... ölmeye bu kadar yakın olduğun başka anlarım yok benim... öyle korkusuzum ki bu anlarda.... her şey yapabilirim aslında.... ölmek sadece küçük bir başlangıç olur oysa....bir kerede yargılamadan dinlesen beni... ses çıkamartmasan... sessiz kalsan... sadece bir omuz versen kafamı yaslayacağım.... sadece istediğim bir omuz sorgusuz sualsiz.... neden diye sorma bu sevdiğim anı.... seviyorum işte nedensiz... daha çok kendim gibi...