Düşümden arda kalan aklımdaki fotoğraflardan cebimdeki kelimelere…..

ruhum bu aralar öksüz bir çocuk gibi... hep bir seyler arayıp sığınıp sahiplenilmek istiyor ama her defasında yanaştığı Limanlar ona bir yer göstermediği gibi bir sürü şeylerini de alıyor... her limanda çizdiğim dünyamın resimleri parça parça kopartılıyor... yap-boz gibi birleştirilmez ki artık... eksik parçaların yerine yeni resim cizsende orası hep yamali kalacak....