bu bir son mu? başlangıç mı?


martı gibi süzülmek sonsuzluğa… asıl bu kadar basit… ve bu yolun başındayım film şerdi misali gözlerimin önümden yaşantım bu sefer geçmiyor… gördüklerim süzülmeye başlamadan önce kanatlanıp en yükseğe çıkıp parçanın bir bütününe bakmak… bütün özet bu aslında yaşananlar… bir ömür bu kadar kolay tüketilip elde kalan bir bütün… yukarıdan görünen sadece acı… yükseldikçe acı dahada büyüyor küçüleceğine… kabus dersin ama kabus değil… kaçmak istersin ama kaçamazsın… artık yüzleşme vakti… bu bir son mu? başlangıç mı?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Öksüz...

Resim
ruhum bu aralar öksüz bir çocuk gibi... hep bir seyler arayıp sığınıp sahiplenilmek istiyor ama her defasında yanaştığı Limanlar ona bir yer göstermediği gibi bir sürü şeylerini de alıyor... her limanda çizdiğim dünyamın resimleri parça parça kopartılıyor... yap-boz gibi birleştirilmez ki artık... eksik parçaların yerine yeni resim cizsende orası hep yamali kalacak....
Devamı