Oscar Wilde...

İnsanın birini etkilemesi demek ona kendi ruhunu vermesi demektir de ondan. bu insan kendi doğal düşünceleriyle düşünmez artık, kendi doğal ihtiraslarıyla yanmaz. erdemleri sahici değildir. günahları -günah diye bir şey varsa eğer- ödünçtür. bu insan başka birinin müziğinin bir yansıması olup çıkar, kendisi için yazılmamış bir rolde oynayan bir aktör. yaşamanın amacı kişinin kendini geliştirmesidir. doğamızın gereği kusursuz olarak gerçekleştirmek: işte her birimizin burada olmamızın nedeni budur. oysa şimdilerde insanlar öz benliklerinden korkuyorlar. görevlerin en yücesini, yani kişinin kendi öz benliğine olan görevini unutmuşlar. hayırseverliklerine diyecek yok. açları doyuruyorlar, dilencileri giydiriyorlar. gel gör ki kendi ruhları aç, çıplak. soyumuzda cesaret diye bir şey kalmamış. belki de hiçbir zaman yoktu. toplum korkusu -ki ahlakın temelidir-, bir de dinin püf noktası olan Tanrı korkusu: bizi yöneten iki şey işte bunlar. öte yandan, gene de ben şuna inanıyorum ki bir tek adam çıkıp hayatın eksiksiz ve tam olarak yaşasa, her duyguya bir form verse, her düşünceyi dışa vursa, her düşü gerçekleştirse... bence dünyamız öyle taptaze bir sevinçle silkinir ki, insanoğlu ortaçağdan kalma tüm marazlarını unutarak gene Helenistik ideale döner... Belki Helenistik idealden de daha soylu daha şahane bir şeye. ne var ki en yiğidimiz bile kendi kendinden korkuyor. vahşi olanın kesilip atılması hayatımıza gölge düşüren bir kendi kendini reddedişle trajik bir yaşam savaşına dönüşüyor. boğmaya yeltendiğimiz her güdü zihnimizde çöreklenerek bizi zehirliyor. gövde bir kez günah işler günahla ilişkisi kesilir, çünkü eylem bir tür arınmadır. eylemden sonra tek arta kalan bir zevkin anımsaması ya da bir pişmanlığın lüksüdür: şeytandan kurtulmanın tek yolu şeytana uymaktır. karşı gelindi mi ruh kendi kendine yasakladığı şeyin özlemiyle hasta düşer; kendi ürkünç yasalarının korkunçlaştırdığı ve yasallıktan çıkardığı şeye karşı duyduğu arzuyla marazileşir. dünyanın büyük olayları insanın beyninde oluşur, diyenler vardır.  dünyanın büyük günahları da beyinde, yalnızca beyinde oluşur....

Yorumlar

ARZU dedi ki…
geçen günki yazımda da vardı ya..
ne yaparsak kendımıze bız yaparız..
sonra da yalnız hıssetmeyelım dıye bulur bırılerını suclarız.. bazen insanlıgımızı ben de sorguluyorum.. "ne kadar ınsanım"

Bu blogdaki popüler yayınlar

Öksüz...